Fedakarlık Nereye Kadar


Bir çalışma yapılsa ve birçok kişiye; kendisinin değerli olup olmadığı sorulsa emimin çoğu kişi "tabi ki değerliyim" gibi cevaplar verecektir. "Her gün kalktığında aynaya bak ve kendine önemli olduğunu söyle” desek birine "ben salak mıyım "diye bir bakış atacaktır muhtemelen. 
Yani uygulamada, kendimize değerli olduğumuzu bile fısılda yamayız çoğu kez. “Hayır salak değilizdir de kendimizi değerli hissetmenin bize sağladığı, yaşam kalitemizi artırıcı etkisinden, haberdar değilizdir." 
Oysa çevremizdeki birçok kişiye, kendini daha mutlu hissetmesi için yaptığımız fedakarlıkları bir düşünün; eşimize, çocuklarımıza, yakınlarımıza, komşularımıza, söz verdiğimiz birine, hatta bir kuyrukta öylesine sohbet ettiğimiz birine bile. 

Kendimiz için yapmayacağımız şeyleri onlar için yapar varlığımızı önlerine siper ederiz. Fedakarlıkta sınır tanımayız. İki gülümsemeleri bizim mutluluğumuz olur. 

Tabiri caizse rüzgâr tersten esip, kazık yediğimizde de kendimizden başka birini zor buluruz etrafımızda. Bir derdimizi paylaşacak birileri de yoktur hay aksi. " Oysa onlar için neler yapmıştık " değil mi? Şansız, hatta kader-siziz üstelik, kahretsin! 

Bu şekilde hissetmemizin nedeni; kendimiz ile ilişkimiz olabilir mi? Kendimizle barışık ya da kırgın ilişkimiz? Kendimizi çoğu zaman görmezden gelip, bunun adına "fedakârlık" deyişimiz?
Sonuç olarak, karşılıksız sevmek zorunda olduğumuz, yani bize sıfır yaklaşan etrafımızdaki görünmez halkanın içindeki kişiler hariç, diğerleri için belki de gereğinden fazla cömert olmamalıyız. Kendimizin de açlığı, yorgunluğu, çabamız düşüncelerimiz kıymetlerimiz olsun. Olsun ki "bana niye böyle yaptı, ben bunu hak etmedim" gibi gereksiz ve gündelik uğraşlarımız az olsun. 

Yer: İstanbul, Türkiye

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Farklı Olmak ya da Fark Yaratmak

Resim
Olduğundan farklı görünme isteği, insan zihnindeki ne tür boşluklarla açıklanabilir?  ‘Öteki herkes’ olmayı başaramamışken, bari ‘herkes’ olayım düşünce tarzı, her gün biraz daha uzaklaştırır bizi kendimizden.  Duygu yoğunluğu yaş dönemlerine göre farklılık gösterse de birilerine benzeme isteğinden, bir türlü kurtaramayız kendimizi. Entel ya da daha kaliteli görünme ya da daha havalı veya varlıklı görünme gibi, insanı bitiren cinsten çabalardır bunlar.  Ona buna benzeme, hayranlık, taklit derken, asıl benzememiz gereken, kendimizin olduğunu akıl edemeyiz. Bir şeyler olabilmek için önce kendimiz olmamız, sonra da kendimize fark katmamız şarttır. Eksiğimiz fazlamız nedir? Nerede durmalı nerede devam etmeliyiz?  Hırsla ulaşmak ya da olmak istediğimiz şeyden önce, oraya giden yolları öğreniyor muyuz? Kimiz? Kaç kişiyiz?  Başarıya özenmek yerine, başarılı olmayı istemeli insan. “ Bir gün, herkese yirmi dört saattir.” zira.  Yani bütün mes...
Devamı

"Beklenti Etkisi"

Resim
“Kendini gerçekleştiren kehanet” olarak bilinen “beklenti etkisi” gerçeğin zihinde çarpıtılması sonucunda oluşturulan algının, zaman içinde, gerçeği etkileyerek değişmesi durumudur.  Yani kişi, gerçekte yaşamamış olduğu bir olayı, başına gelecekmiş gibi çok kuvvetli ve derin bir inançla düşünürse, bu olay bir süre sonra gerçek olur.  Beklenti etkisi, 1911 de iki Alman araştırmacının araştırmaları sonucu bilimsel alanda kendine yer bulmuştur.  Örneklerle açıklarsak;  “Birine kırk gün boyunca deli dersen deli olur.” Veya “Kara kedi gördüm kesin başıma bir iş gelecek” diye düşünürsen başına o iş gelir. “Şeytanın kulağına kurşun.” Diyerek tahtaya vurma inancı da korkulanın, başa gelme ihtimaline karşı bir direnç göstergesidir.  Aldatılacağını sürekli düşünürsen aldatılırsın. Kimsenin seni sevmediğini düşünürsen gerçekten kimse seni sevmiyordur. Bu görüşmeyi alamam diye düşündüğünde, görüşme olumsuz geçecektir. Yapılan deneysel araştırmalara gö...
Devamı

Doğa Verdiğini Bir Gün Geri Alır

Resim
Doğa ve insan arasında ki var olan savaş yıllarca, yine insanlar tarafından görmezden gelinmeye devam etmektedir. Bir ana gibi kucak açan bu sisteme, neden sürekli nankörce ve kaldırışlarıyla karşılık verir insanlar?  Doğa, kendine ait olanı geri almak ister; belki bir deprem olur, her şey yerle bir olur. İnsanoğlu kalkar yine aynı yere binalar diker. Yıkar döker, kırar… Beton yığınları inşa eder.  Gelecekteki farazi su savaşları, küresel ısınma ve tüm dengelerin değişeceği söylentileri, insanın doğaya açmış olduğu savaşın bir cevabı niteliğindedir. Ama aldırmaz insanoğlu; sonuna kadar açar muslukları. Kuraklık olunca da yağmur duasına çıkar.  Yeşil olan ne varsa üzerine yürür son sürat, saldırır. Tüm ağaçlar, börtü böcek yok olur. Medeniyet (!) gelir. Nefes alacak yer kalmayınca da temiz hava dilenir, uslanmaz.  Kendi ürettiği teknoloji artığı ne varsa bırakır doğaya. Görmezden bilmezden gelir, önemsemez. Sonra da amansız hastalıklarla, kans...
Devamı